[fantasy RPG] RainFalls

Akemi gaat ook los tegen Lucas en grijnzend kijkt ze naar haar beste vriendin. Haar ogen glijden over Lucas, die op z'n bezem stapt en er vandoor gaat. Ze kijkt hem na en klimt dan de koets in.
Als Channa haar iets vraagt over Michael schudt ze haar hoofd. "Oh nee, gatverdamme. Ik trouw nog liever een Kobold dan dat ik hem ooit aardig, knap of aantrekkelijk zal vinden." Ze wendt haar blik af, maar kijkt niet veel later weer op als Levi bij hen plaatsneemt. Hij is wel oké en mag blijven, vindt ze.
Dan hoort ze iets uit de koets voor zich komen. Ze kijkt vaag naar Akemi, die meteen een opmerking klaar heeft. Ze trekt haar neus op, pakt haar toverstok en richt hem op Bowet. "Hij gaat dood," sist ze. Niet veel later is ze ontwapend en ligt haar toverstok onder Channa's benen.



Seb grijnst opgetogen naar Damion. "In het Verboden Bos?" lacht hij. Het is een sarcastische lach. Natuurlijk niet het verboden bos, Damion, idioot. Ja, Damion is Sébastiëns beste vriend, maar slimmer is hij zeker niet. Sluwer al helemaal niet.
"Luister grote jongen. Als ik het nu houd op het bedenken van geniale plannen, mag jij ze helpen uitvoeren, goed?" Hij geeft hem een klein nepglimlachje en richt zijn blik dan weer op het kasteel. Dan komt Lucas overvliegen en Damion roept hem meteen wat toe. Lachend slaat hij zijn vriend op z'n schouder.
"Oh, die woorden van jou vind ik overigens wel heeeerlijk." Hij kijkt om naar de koets achter hen en ziet de toverstok van Erin.
"Nounou! Niet meteen zo geweldadig. We zijn nog niet eens op school aangekomen," glimlacht hij, waarna hij Erin met een simpele spreuk ontwapend en weer voor zich kijkt.

Damion kijkt Sébastiën aan. 'Wou je soms zeggen dat mijn plannen niet briljant zijn? Ik vond ze juist uiterst geweldig!' gaat Damion er tegen in. 'Ik vergeet dingen in ieder geval niet.' brengt hij zijn conclusie naar zijn vriend. 'Maar dat geeft niet hoor. Volgens mij heeft Dullfer daar ook een beetje last van. Niet dat ik jullie wil gaan vergelijken ofzo, want er zit minstens één groot verschil in: Jij bént cool en de beste. Zij niet. Ze is slechts een loser.'
Damion kijkt achterom als Sébastiën de toverstok in de lucht houdt, en Bryce ontwapend. Damion begint keihard te lachen. 'Prutser! Wie laat een toverstok nou vallen! Ooooh. Dom.' lacht hij en kijkt genietend naar voren en ziet dat het kasteel steeds meer naar voren komt. 'Eten!' roept Damion.




Michael doet zijn ogen dicht, wanneer Isabella haar lippen op de zijne drukt. Michael houdt haar stevig vast, alsof hij haar wilde beschermen. Zij was degene die hij nodig had, waar hij absoluut mee verder wilde. Een niet voor een korte tijd, maar voor een heel leven lang! Michael laat Isabella even los en zoent haar vervolgens weer.
Als er iemand hun herenigde liefde verstoort, kijkt Michael op naar de man die er staat. Dan kijkt hij naar Isabella en houdt haar handen vast. 'Lieve Isa, je hoeft dit niet te doen he.' fluistert hij naar haar. 'Hij moet je goed behandelen. Als ik er achter kom dat hij dat niet doet, laat het me alsjeblieft weten.' Zijn bezorgdheid komt weer omhoog, maar dat is puur omdat hij zoveel om Isabella geeft, dat Isabella het niet verdient om afgezeken te worden.
Michael helpt Isabella omhoog en zoent haar nogmaals. 'Ik hou van jou, Isabella. Er is geen ander met wie ik verder zou willen leven. Jij bent degene die mijn lot heeft bepaald.'



Als Levi ook de koets binnenstapt en Channa komt op zijn schoot te zitten, kijkt ze starend naar Erin. 'Als jij Michael niet leuk vindt he, wat vind je dan van Pretorius? Ik zag hem naar jou knipogen. Vindt hij je leuk? Ik bedoel, hij is wel heel aardig enzo. Hij heeft me wel geholpen, omdat Bowet en Smith weer achter me aanzaten. Want Erin, hij hoeft dan niet knap te zijn, maar van binnen is het vast een schatje. Wat denk jij Levi? Je bent het toch met me eens?'
Dan vindt er een toverstok plaats, vlak bij haar benen. 'Oh, momentje.' glimlacht Channa en ze raapt de toverstok op om deze aan Erin te geven. 'Alsjeblieft.'




Akemi luistert naar Channa. 'Gadver! Wie wil er nou met een vies Zwadje? Kom op! Doe normaal! Zwadjes kunnen niet aardig zijn Channa. Kijk maar naar Bowet en Smith. Dat zijn de opperhoofden van de vieze, stink-Zwadders. Niet dat ze er veel aan kunnen doen, maar die hoofdprijs hebben ze nou wel op hun naam gekregen.'
Vervolgens kijkt Akemi naar Erin die Bowet iets aan wil doen. 'Succes.' mompelt ze. 'Als het je is gelukt, wil je me dan even informeren? Dan kan ik meefeesten.' Maar zoals ze al verwachtte, werd Erin eerder gegrepen dan Bowet. 'Serieus!' schreeuwt ze naar hen. 'Wat voor stelletje kleuters zijn jullie! Als jullie naar een kleuterschool willen gaan, hebben ze in Dreuzelland een perfecte plaats voor jullie. Smerige nerds! En jullie zijn LELIJK!' schreeuwt Akemi als laatste er achter aan en glimlacht tevreden. 'Hé man. Die rottigheid zat al zolang vast in mijn keel, dat moest er gewoon uit.' geeft ze toe.

Isabella hoorde in de achtergrond de stem van haar baas, die het blijkbaar niet op kon brengen om haar heel even met rust te laten. Toen ze hoorde wat Michael erover te zeggen had, glimlachte ze. "Het is geen probleem hoor. Hij zag het vanochtend gewoon door de vingers toen ik een beetje tegen een paar klanten snauwde, dus hij valt wel mee." Michael hielp haar omhoog en zoende haar. Bij zijn woorden omhelsde Isa hem. "Ik houd ook van jou..." Ze was even stil. "Heel veel zelfs. Maar ik moet wel weer werken, anders krijg ik geen geld. Zullen we als ik klaar ben met werken afspreken om hierover te praten? Er zit verderop in de straat een heel mooi restaurant." Hoopvol keek ze hem aan. Als hij het nou maar meende, ze zou er niet tegen kunnen als hij haar hart zou breken. Isabella voelde de ogen van haar baas in haar rug priemen. Ze keek naar de troep om haar heen. Zo eerst maar even een bezem pakken. Plotseling besefte ze zich weer dat ze ook gewoon magie kon gebruiken. Met een zwaai van haar toverstok zat de zooi in een vuilniszak, die ze lichtjes in haar hand vasthield. Ze focuste weer op Michael, wachtend op zijn antwoord. Ze hield van hem...

Erin trekt haar wenkbrauwen samen als Channa opeens jongens begint te noemen die haar wel bevallen. "Pretorius is een idioot," sist ze. "En een zwadje." Ze kijkt Channa niet meer aan, totdat ze haar toverstok terug krijgt.
"Dankje," mompelt ze met een klein glimlachje. Dan richt ze zich op Akemi. "We moeten ze echt iets aandoen dit jaar hoor," zegt ze, terwijl ze onsubtiel naar de koets voor hen knikt. "Dit is het laatste jaar dat ze hier zitten en ik wil graag dat het ook het laatste jaar is dat ze bestaan." Erin heeft een wanhopige ondertoon in haar stem.



Sébastiën sist even nijdig als Damion een soort van vergelijking maakt. Hij ontkracht het dan ook wel meteen, maar het zit Seb dus echt niet lekker. Zijn hersenen gaan tekeer om een geschikte vervloeking te bedenken, hij wilde hem niet te erg pijn doen, maar Damion begint er doorheen te schreeuwen.
"Eten," herhaalt hij, terwijl het water hem in de mond loopt. "Ik heb honger," klaagt hij meteen, terwijl hij van voor naar achter beweegt in de hoop dat ze daardoor sneller gaan. Hij speelt ondertussen met zijn toverstok tussen zijn vingers.

Ook Damion kijkt watertandend naar het kasteel. Zelfs zijn maag begon te klagen! 'Oh heerlijk eten, wat heb ik je gemist.' zingt Damion een deuntje. 'Dus zorg dat het eten er staat, anders kom ik met een list.' Dan kijkt Damion naar Sébastiën. 'Gadver! Dan moeten die eerstejaars zeker eerst gesorteerd worden! Wat doen ze ons aan! Belachelijk! Kunnen we niet éérst eten en dan sorteren?'
Als de koets dan stopt, springt Damion er uit en bromt zijn maag nog erger. 'Séb, jij hebt vast nog wel een Chocokikker voor me. Zeg alsjeblieft dat je er nog één over hebt!' Damion helpt Sébastiën uit de koets en samen lopen ze naar het kasteel en tijdens het lopen, kijkt Damion Sébastiën smekend aan.




Michael kijkt naar Isabella, die vlug het restante werk doet. Hij kan zijn ogen niet van haar afhouden, maar wanneer ze weer naar hem kijkt, glimlacht hij naar haar. 'Al zou ik jarenlang daar moeten wachten, al is het alleen maar om jou te zien. Ik zal daar zijn.' Vlug geeft hij haar een kus en kijkt Isabella nog even aan. 'Ik hou ongelofelijk veel van jou, mijn Isa.' fluistert hij haar toe. 'Ik zal op jou wachten.'
En met die woorden loopt hij het café uit en kijkt hij op zijn horloge. De leerlingen liepen al naar binnen, hij was al te laat voor zijn avondmaal. Met de schoolhoofd had hij besproken dat hij hem zou voorstellen in de ochtend. Als hij geaccepteerd was voor zijn vakken. En dat was hij. Michael loopt naar het restaurant wat Isabella bedoelde en stapt daar binnen om vervolgens bij een ongereserveerd tafeltje te gaan zitten.




Van zodra ze er zijn, pakt Channa de hand van Levi en neemt hem mee uit de koets. Erin en Akemi hadden nu toch al geen aandacht voor haar, wat Channa eigenlijk helemaal niet erg vond. 'Zeg Levi, waar was je nou al die tijd? Ik heb zo erg naar je gezocht! Straks moeten we weer apart van elkaar zitten, omdat jij in een andere Afdeling zit.' vertelt Channa teleurgesteld aan hem. 'En dan heb ik je niet eens kunnen uithoren over je vakantie!' Dan staat Channa achter een aantal leerlingen, die wachten om naar binnen te gaan. 'Niet te dicht bij Bowet en Smith.' fluistert ze hem toe.




Grijnzend kijkt Akemi naar Erin. 'En wat wilde je nu gaan doen? Een clubje oprichten met Anti-duo Bowet en Smith? Iedereen is doodsbang voor ze Erin! Denk je nou echt dat we mensen bij elkaar krijgen om hen een lesje te leren? Dat denk ik dus niet. Tenzij je een heel goed plan hebt, dan wil ik er best aan meedoen.' Als dan de maag van Akemi hun gesprek verstoord, kijkt Akemi vreemd op. 'Hoe kan dát? Dat heb ik nog nooit gehad! Ik heb trek! En dat terwijl die eerste-pukkel-jaartjes eerst voorrang krijgen! Ik hoop maar dat ze een beetje opschieten!'
Akemi schudt haar hoofd, gaat van de koets af en wacht op Erin. 'Maar goed. Bowet en Smith dus. Had je nog ideeën? Anders kunnen we wel even in de bibliotheek kijken voor enkele trucjes. Alhoewel ik mijn ''geliefde'' halfzusje ook wel te grazen wil nemen. Waarom Erin,.. Waarom zetten we niet heel Zwadderich voor schut? Nemen we die Pretorius er ook bij.' grijnst ze met een gemeen lachje naar Erin. 'Wat denk je er van?'

Lucas stond in het schemer van de hal ongeïnteresseerd met een Ravenklauwer te praten die hem de oren van de kop zeurde over de verschillende toepassingen van drakenvlees toen Damion en Sebastiën binnen kwamen, zoals altijd gingen hun gesprekken over activiteiten waarbij je geen IQ van boven de 100 voor nodig had, zoals eten, straffen verzinnen en ongein uithalen.
Met 1 oog volgde hij hun totdat ze de eetzaal binnenliepen. Niet snel daarna kwam het gezelschap van Erin en Akemi. Hij hoort haar laatste zinnen, over compleet Zwadderich voor schut zetten, inclusief hem. Hij glimlacht. 'Bedankt Reekers, ik zal kijken of ik er wat mee kan.'
Hij klopt de jongen op zijn schouder en loopt weg terwijl de Ravenklauwer geïrriteerd achterom brult; 'Het is RIJKAARD, niet Reekers, stomme Zwadderaar.' Lucas wimpeld zijn argument luchtig weg ten teken dat hij niet zo moet zeuren en loopt achter het vrouwelijk gezelschap de grote zaal in, hij wil nog even een glimp opvangen van het gezicht van Erin maar die heeft totaal niet in de gaten dat de Zwadderaar die haar al de hele dag tegen het lijf loopt achter haar zit. Binnen in de grote zaal ziet hij dat die nagenoeg helemaal gevult is. Hij ziet dat er weinig plaatsen vrij zijn aan de tafel van Zwadderich, behalve naast Damion en Sebastiën. Hij besluit de confrontatie op te zoeken door naast Damion te gaan zitten. 'Zo jongens... denken jullie dat het voor een keertje lukt om geen flauwe grappen uit te halen, en voor de verandering eens een gewoon, normaal, gesprek van niveau te voeren? Vertel eens, wat hebben jullie gedaan in de vakantie?'

Erin grinnikt als ze de koets uitstapt. Akemi ratelt maar door en grijnzend slaat Erin haar arm om de schouder van haar vriendin. Samen wandelen ze het laatste stuk naar het kasteel. Wanneer ze de Grote Zaal instappen kijkt ze naar Akemi. Dat Lucas achter haar loopt, daar heeft ze geen benul van.
"Als we alleen Smith en Bowet pakken is het twee tegen twee, dat is wel te doen, maar héél Zwadderich?" Erin kijkt alsof Bowet haar zojuist ten huwelijk gevraagd heeft; zuur en geschrokken. "Dat lukt ons nooit zonder hulp en kijk om je heen," Ze wijst naar de leerlingen. "Niemand gaat ons willen helpen. Ze zijn Griffoendors, maar moed tegenover die twee etters tonen durven ze niet." Heel even glijdt haar blik naar de tafel van Zwadderich, waar haar ogen eerst op Bowet en Smith blijven hangen en niet veel later doorglijden naar Pretorius.



Sébastiën luistert amper naar Damion, totdat ze uit de koets stappen en hem gevraagd wordt naar chocokikkers. Grijnzend laat hij zijn lege zakken zien. "Nee," antwoordt hij kort. Hij gaat Damion niet vertellen dat hij nog chocokikkers, in verpakking welteverstaan, in zijn broekzakken heeft. Die gaat hij mooi zelf opeten.
Met een zelfingenomen grijns stapt Sébastiën het kasteel binnen. Hij neemt niet veel later plaats aan de tafel van Zwadderich, ver bij iedereen vandaan.
"Goed, wat we doen is heel simpel, we-" Maar hij wordt onderbroken midden in zijn verhaal door ene Lucas. Nijdig zwiept hij zijn hoofd naar de vijand. "Wat wij in de vakantie gedaan hebben? Oh, wat lief dat je het vraagt..." begint Seb liefjes. Meteen daarna slaat zijn stemming om. "Hebben wij jóu iets gevraagd?" sist hij, terwijl hij zichzelf groter maakt en zijn toverstok met het puntje onder Lucas' kin drukt. "Nee! Dan hebben wij liever ook géén bemoeizuchtige tovenaars. En wat wij in de vakantie doen gaat jou niets aan,"

Damion wil zijn armen naar Sébastiëns keel grijpen, omdat hij heeft gezegd geen chocokikker voor hem te hebben overgehouden, maar hij houdt zich in. Hij kon zijn maatje immers geen kwaad doen. Teleurgesteld kijkt Damion naar de lege borden op de eettafels. Met een triest gezichtje gaat hij bij Sébastiën zitten en wanneer Séb iets wil gaan uitleggen, onderbreekt Lucas hem en Damion moet even grijnzen.
Sébastiën gaat zo tegen hem tekeer dat Damion de toverstok van Sébastiën wegduwt, omdat deze toverstok zijn blik kruist op de tafel van Griffoendor. 'Séb, Séb, Séb,' begint Damion rustig en hij knipoogt vlug naar hem, niemand die het verder hoefde te zien. 'We kunnen toch wel normaal praten? Al is het mét of zonder hem. En ik heb nou niet bepaald zin om meteen na te blijven voordat het feestmaal begint.'
Dan keert Damion zich naar Lucas toe. 'Ons niveau zit nou eenmaal op de plek waar wij die willen hebben. Het spijt ons.' Dan hoort hij Akemi hem keihard uitlachen en iets naar hem toe horen roepen. Damions blik wordt zuurder en hij heeft zin om op te staan, naar haar toe te lopen en in haar gezicht te spugen. Maar dat lijkt hem niet zo'n goed idee en hij zoekt het zusje van Akemi op. 'Hey Miyaki! Dat wicht van Griffoendor die je niet zo mag, heeft ze altijd zo'n grote bek? Of durft ze niet meer als ik voor haar sta en haar vervloek?' Oke, dat vervloeken ging dan wat anders, want hij neemt altijd zijn vriendje Sébastiën mee. 'Serieus.' mompelt Damion dat alleen Lucas en Sébastiën het konden horen. 'Ik kan dat kind wel wat aandoen. Wie heeft zin om na het toetje haar nog te gaan bombarderen met... eten?'




Channa kijkt Levi opmerkelijk aan en knikt bedrukkelijk. Ze wist waar hij het over had. Channa's gezicht fleurt alweer op dat Levi haar binnenkort meer gaat vertellen over zijn vakantie. 'Ik kijk er nou al naar uit!' glimlacht ze vrolijk. 'Oh jee. De deuren gaan open! Ik zie je na het eten wel weer!' glimlacht ze naar hem en ze kijkt nog achterom naar Akemi en Erin. 'Doewie!' zegt ze vrolijk en gaat huppelend als een vrolijk elfje naar de tafel van Huffelpuf en gaat naast een jongen van haar eigen leeftijd zitten.




Akemi trekt een wenkbrauw op als Channa naar haar eigen afdeling gaat. 'Wat ben ik blij dat zíj niet in onze afdeling zit.' mompelt ze. Niet dat ze Channa niet mag, maar gewoon puur omdat ze... anders is. Ze is niet realistisch genoeg. Akemi richt haar aandacht weer op Erin en moet keihard lachen.
'Erin, je bekijkt het niet ver genoeg. Je doet alsof we in een kleine wereld zitten. Terwijl Bowet en Smith net zo hard iedereen voor schut zet. Waarom zouden wij dat niet kunnen? Omdat we vrouwen zijn? Belachelijk! Wij, Erin, hebben zelfs meer hersens dan die lui in Zwadderich. Kijk naar mijn halfzusje.' En Akemi neemt plaats bij de tafel van Griffoendor en hoort Damion iets zeggen over een niveau en ze begint weer keihard te lachen.
'Hebben jullie een niveau dan?' buldert ze naar zijn kant. 'Nooit geweten dát je die had. Zelfs Pretorius heeft een hoger niveau die jij zult hebben! Oke, goed, ik zal realistisch zijn. Smith heeft een minniveau dan jij, dus als jullie opdezelfde niveau zullen zitten, is die wel heel erg laag!' Een klein gedeelte van Griffoendor lacht met haar mee. Als ze Damion zijn geschreeuw hoort, trekt Akemi haar toverstok en gaat staan. 'Voor jou is het juffrouw Luigi en geen ''dat wicht van Griffoendor'', jij onder het niveaugenoemde LAMODZA!'
Dan hoort Akemi een luid gekuch bij de tafel van de leraren en Akemi gaat blozend zitten. Oeps! Vergeten dat ze bezig waren met de sorteerceremonie.

Vlak nadat Lucas netjes wat gevraagd had drukt Sebastiën z'n toverstaf onder zijn kin.
Lucas lacht schamper...'We weten allebei dat je niet het lef hebt om in een zaal vol leraren iets uit te halen... dus in dat geval vind ik het onbeleefd van je om je toverstaf onder mijn kin te steken Sebastiën!.' Heel even heeft Lucas de neiging om de toverstaf van deze geschminkte clown door midden te breken met zijn duim en wijsvinger, als een lucifer, maar hij houd zich in want Damion drukt de toverstaf al weg. Damion daarentegen verontschuldigd zich netjes en verklaard dat ze gewoon qua niveau niet op hetzelfde level zitten. 'Ik begrijp het...'
Vlak voordat Lucas gaat zitten word er vanaf de tafel van Griffoendor hard gelachen. Hij kijkt om en zijn blik kruist die van Erin. Hij kan het niet laten om in een split van de seconde te verdrinken in die donker bruine ogen van haar. Er word wat geroepen over niveau en hij hoort zijn achternaam voorbij komen. Hij slaat zijn hand tegen zijn voorhoofd en draait zich weg van de omkerende blikken van leerlingen aan de andere leerlingentafels. 'Waarom word ik er altijd bij betrokken..?' zucht hij tegen een 2e jaars die niet weet waar die kijken moet.
Dan word er subtiel gekucht vanaf de leraren tafel en gaat Akemi met een rood hoofd weer zitten. Heel even nog probeert Lucas de blik van Erin te pakken maar in de commotie van de sorteer ceremonie is er geen mogelijkheid om ongeneerd naar haar te kijken.

Heel even kruist haar blik die van Pretorius, maar Erin wendt meteen walgend haar blik af. Dan richt ze zich op Akemi. "We hebben misschien meer hersens, maar minder ervaring in het toveren, weetjewel!" mompelt ze nors. Voordat ze antwoord kan verwachten is Akemi overeind gesprongen en gaan schreeuwen. Verbaasd, maar toch erg trots kijkt ze op naar haar beste vriendin. Als ze is uitgeschreeuwd en Akemi weer zit knalt Erin er nog een "Die zit Bowet!" achteraan. Ze geeft Akemi een schouderklopje en speelt met haar toverstok tussen haar vingers. "Ik zit echt te popelen om ze allemaal te vervloeken, maar ik weet niet zo goed hoe. Kunnen we niet spreuken testen op een eerstejaars, zodat we Bowet en Smith meteen goed kunnen vervloeken?" fluistert ze naar Akemi, waarna ze vlug weer naar de sorteerceremonie kijkt.



Sébastiën volgt het geschreeuw tussen Damion en dat wicht uit Griffoendor. Hij vangt alleen de laatste woorden op. Dan buigt hij lachend naar zijn beste vriend. "Wat is een LAMODZA nu weer?" vraagt hij grijnzend. "Laplanduil Aan Maankikkers Omdat Die Zichzelf Afkeurt?" mompelt hij, wetend dat die vertaling echt nergens op slaat. Hij kan er alleen niets anders van maken. Dan keert hij zich naar Lucas, omdat zijn woorden nu pas doordringen. De honger had hem eerder afgeleid.
"Ik heb wél lef," sist hij. "Meer dan jij ooit zult hebben." Dan fluistert Damion hem iets toe. Hij trekt zijn wenkbrauwen uitdagend op. "Door middel van magie hoop ik, want ik hoef mijn handen niet smerig als ik het eten niet in mijn eigen mond stop,"

Damion kijkt Akemi nog even vernietigend aan. Een filmpje speelt zich af in zijn hoofd. Langzaam, maar zeker werkt het aan een plan en hij kijkt zijn vriend met een gemene grijns aan. 'Wat heb ik zin om die Griffoendorplamuurhoofdje te vervloeken. Kan ze nog lelijker worden als we haar achterna gaan en haar gezicht even bewerken.' fluistert hij tegen Sébastiën, dat alleen hij het kan horen. 'Nadat we haar bekogeld hebben met eten natuurlijk.' zegt hij met een knipoog achteraan.
De sorteerceremonie is afgelopen, zonder dat Damion het door heeft. Hij staart Erin aan en kijkt daarna naar Akemi en weer terug. Wanneer hij de geur van lekker eten ruikt, begint hij te glimlachen en legt hij al wat er maar lekker uit ziet op zijn bord. Dan kijkt hij vrolijk naar Miyaki. 'Echt heerlijk dat je haar niet mag. Geeft echt positieve punten voor jou. Echt jammer dat ze je zusje moet zijn. Lijkt me een hel.'




Woedend kijkt Akemi Miyaki aan. 'Hersenloze bitch. Was dat wat je bedoelde? Terecht. Je bent een verwaarlozing voor de familie. Dat ze je ooit hier hebben geplaats. Maar goed dat je in Terrorclub Zwadderribbelding zit, heb ik in ieder geval geen last van kleine vuurvliegjes in mijn haar.' En zodra ze dat gezegd heeft, wendt ze haar blik af en kijkt ze Erin grijnzend aan.
'Wij hebben hersens en genoeg ook. Dus we kunnen zoveel spreuken leren als we willen en ze allemaal vervloeken. We moeten het alleen heel onopvallend doen. En vooral met een spreuk wat ons ontzichtbaar maakt ofzoiets. Helaas leren we pas halverwege dit jaar de camouflagespreuken.' Maar Akemi begint uitbundig te glimlachen. 'Maar ik denk dat we al eerder daarmee bezig gaan. En op eerstejaars oefenen is inderdaad een perfecte optie. Ze weten toch niet wat ze van ons moeten verwachten. We zien er heel onschuldig uit.' En Akemi knippert lieflijk met haar oogjes.
Plotseling slaat ze een gil en klapt ze in haar handjes. 'Food! Dat mocht eens tijd worden!'