[fantasy RPG] RainFalls

Ah gelukkig hij werd toch nog een beetje gemist. Hij schrok zich rot van Lucas en daarna van Sammy-Jo die in een gestoorde karate houding kwam te staan. Toen schoot hij in de lach toen het alleen maar ging om Sammy-Jo's haar. Sammy-Jo ging in de verdediging en zei dat het ontzettend blits was om je haar zo te doen.
"Zeer blits maar toch overweegt iedereen die je haar ziet toch om een zonnebril op te zetten." Plaagde hij Sammy-Jo. Hij vond het eigenlijk best grappig maar het was altijd leuk om te pesten, in welke afdeling je ook zit. Hij keek naar buiten en zag hoe de trein gestaag vorderde en het landschap voorbij vloog. Hij had niet echt veel zin in het laatste jaar maar aan de andere kant weer wel. Als er maar gezellig werd gedaan, vond hij het best.
"Man ik kreeg zowat een hartverzwakking van je." Zei hij droogjes tegen Lucas.

Grijnzend kijkt ze naar Fleur en dan weer naar haar eigen haar. Haar grijns werd weer verlicht. 'Zou jij mijn haar weer anders kunnen krijgen? In de normale staat? Ik bedoel, jouw haar ziet er elke dag fantastisch uit, zo prachtig. Soms anders, maar altijd staat het leuk.' Channa prutst met haar vingers, er zit haar iets dwars, iets wat niet vaak bij haar voorkomt. Toch moet ze het kunnen uiten.
'Fleur? Wat als ik telkens vervloekt word door die Slythjes? Waar moet ik dan heen? ik kan ze onmogelijk een hele dag ontwijken, want ik zie ze toch altijd met het eten.' Vaagjes kijkt ze naar haar zwarte kat Benz. 'Als ik geen Dreuzelouders had, dan was dit in ieder geval niet gebeurd.' mompelt ze teleurgesteld. 'Maar goed! Wat heb jij deze zomer gedaan?' probeert Channa het op een ander onderwerp te brengen.

Giechelend liep Fleur op Channa af en ging achter haar staan. Ze maakte zachtjes en beslist het elastiekje los zodat ze een beetje kon proberen haar haar te fatsoeneerde. Ze grinnikte en schudde haar hoofd.
"Als m'n haar ook maar een beetje teveel krult is het meer een uitbarstende vulkaan dan dat het op iets lijkt waar een menselijk hoofd onder hoort te zitten." Zei ze grinnikend. Het was nog steeds erg..apart van de vloek maar ze wist zeker dat ze het voor elkaar kon krijgen. Ze stapte naar achteren en dacht na met een fronsje tussen haar wenkbrauwen. Ze slaakte een kreetje toen ze een idee had en liep naar haar koffer waar ze al luisterend naar Channa begint te rommelen.
"Oooooh dat gaat niet gebeuren. Er zijn veel meer mensen die jou leuk vinden dan mensen die die snobs leuk vinden. En dan zijn er altijd nog leraren om heen te gaan. Ze zijn oud en seniel maar sommigen hebben nog behoorlijk veel gezag op het snob stelletje." Zei ze opgewekt en toen slaakte ze nog een kreetje.
"Ha! Ik heb 'em!" Zei ze triomfantelijk en ze hield de stijltang omhoog. Hij liep op batterijen en die kon ze opladen met haar staf, had ze recentelijk ontdekt.
"En anders heb je mij nog." Merkte ze op.
"Zit!" Gebiedde ze hyperactief en ze begon plukjes van Channa's haar onder handen te nemen met de stijltang.
"Mijn zomer was prima. Ik ben met een dreuzelvriendin naar Engeland op vakantie geweest. Ik snap niet hoe die dreuzels kunnen leven, zo primitief. Maar het was ook weer heel leuk. Wat heb jij gedaan?" Vroeg ze toen. Ze ratelde een beetje maar ze was blij dat ze weer onder mensen was die haar een beetje aardig vonden. En ze wilde het onderwerp een beetje van Channa's zorgen afhouden.

Erin gooit haar hutkoffer in het desbetreffende rek en gaat dan naar Violette zitten. “Bedankt,” glimlacht ze. “En het gaat prima. Ik heb ontzettend veel zin in het nieuwe schooljaar! Hoe gaat het met jou?” Even lekker socializen kon natuurlijk geen kwaad. Erin had nu ook niet bepaald zin om de hele rit stil te moeten zijn, of alleen te zitten.
Erin gooit haar voeten op het bankje tegenover zich en zakt een beetje onderuit. Ze neemt haar toverstok en begint er wat mee te spelen. “Ik ben zo benieuwd wat ze dit jaar voor ons in petto hebben,” mompelt ze. “Of, nou ja, wat ze voor mij in petto hebben, want jij hebt dat allemaal al gehad,” lacht ze dan om haar eigen grapje.



“Ik kan er niets aan doen!” roept Sébastiën verontwaardigd bij Damions beschuldiging. “Ik- ehm,” Hij weet zo even niet zo snel een excuus voor z’n beste vriend en daardoor is hij blij als Lucas binnen komt. Damion flipt hem helemaal en Sébastiën hangt nu grijnzend onderuit op de bank. Hier kon hij zo van genieten.
“Oeh!” schreeuwt hij bij de laatste woorden van Damion. Hier ging het interessant worden. Uitdaging. Of niet. Lucas gaat er naar zijn mening veel te koeltjes op in. Dat duelleren had van hem best door mogen gaan. Een Zwadderich-leerling kapot maken met spreuken kon ook best een keer leuk zijn.
Als Lucas weg is, kijkt Sébastiën verlekkert naar Damion. “Ik stel voor dat we Lucas laten verlangen naar een modderbloedje dit jaar,” grijnst hij.

'Kom op Lucasje dit is zeer blits hoor' zegt Sammy-Jo. Daarna krijgt Lucas een knuffel.
'Ehh... zeer blits en schokkend en waarschijnlijk verboden in minstens 8 Oostblok-Landen.' Lucas gaat zitten en verontschuldigd zich tegenover Jace, die zich kennelijk te pletter is geschrokken toen Lucas een kreet slaakte.
'Hebben jullie een beetje zin in het nieuwe schooljaar? Ik opzich wel, ik ben benieuwd hoe bepaalde mensen deze school verlaten, of ze zichzelf ontplooid hebben als mensen, waardig aan hun stand, of dat ze nog net zo kinderlijk zijn als 7 jaar terug.'

Hij grinnikte om de opmerking van Lucas ook al wist hij dat ze natuurlijk maar wat aan het dollen waren. Lucas verontschuldigde zich voor het feit dat hij zich zojuist lam was geschrokken maar hij wuifde het weg met een grijnsje. Jace tekende met zijn staf vormpjes in de lucht en niet veel later vielen er een zonnebril op de neuzen van Lucas en Jace. Awh wat waren ze weer ontzettend flauw! Maar ze wisten toch wel dat Sammy-Jo het niet uitmaakte. Als zij het leuk vond wat hadden anderen er dan over te zeggen?
"Absoluut. Natuurlijk ben ik nog steeds zo ontzettend knap als ik zeven jaar geleden al was." Zei terwijl met een gespeeld verwaande uitdrukking in zijn ogen. Toen kwam er een visioen van serieusness terug en keek hij peinzend in het glas dat hen scheidde van de buitenlucht en de voorbijrazende landschappen.
"Maar ik ga het hier wel missen man. Jullie niet?" Vroeg hij zich af.

Goed, Lucas had totaal geen gevoel voor humor. Misschien had die gast het wel, maar in ieder geval niet de humor die Damion en Seb hadden. Toch moet Damion grijnzen bij de laatste woorden van Lucas. Natuurlijk wist Damion heus wel dat Lucas zich nooit zou verlagen tot het niveau van een modderbloedje. Maar het moest toch gezegd worden.
En wanneer Lucas weggaat, zegt Sébastiën precies hetzelfde als wat hij zojuist dacht. 'Dát, Seb, is meer dan een goede grap. Die gaan we uithalen ook.' grijnst hij naar zijn vriend. Het gedoe over dat kruid is hij alweer vergeten.
'En, heb je al iemand in gedachten?' grijnst Damion naar Sébastiën. 'Ik ben trouwens benieuwd wie ons les gaat geven in de vakken die professor Ferrier heeft achtergelaten. Geweldig hoe die huilend de school verliet.' grijnst Damion. Een geweldig jaar was dat. Ongelofelijk.




Channa begint vrolijk in haar handen te klappen als Fleur de oplossing heeft gevonden. Een fantastische meid is dat. 'Zulke vloeken duren nooit lang, maar het is nog altijd de vraag wanneer ze uitwerken.' glimlacht Channa naar Fleur. 'Echt bedankt dat je me wil helpen. Dat waardeer ik enorm.'
Wanneer Fleur over haar vakantie begint, voelt Channa zich een klein beetje schuldig over wat ze zegt hoe Dreuzels zo primitief kunnen leven. Ooit, ja ooit, had Channa dat ook. Als ze niet naar RainFalls was gegaan, dan had ze er nog zo mee gezeten. 'Ik ben met mijn ouders naar Canada geweest, familie opgezocht. De omgeving is daar echt prachtig! Even dacht ik een huiself te zien, maar waarschijnlijk was het gezichtsbedrog omdat ik RainFalls heel erg miste.' vertelt Channa. 'Ik ga denk ik Dreuzelkunde nemen dit jaar. Wat denk jij? Neem jij het vak ook?'

'Ja, ik ga het wel missen denk ik, zo nu en dan. Als we klaar zijn met school... kun je gewoon doen wat je wilt doen... geen verplichtingen meer, dat weegt wel op tegen de gebondenheid die school met zich mee brengt.' Lucas vond het heerlijk dat hij uit een familie kwam die zo rijk was dat hijzelf, zijn kinderen en zijn kleinkinderen nooit hoefde te werken.
'Wat gaan jullie trouwens doen als je klaar bent met school? de wijde wereld in? Of blijf je toch liever wat dichter bij huis?'

Een aantal zevendejaars van Ravenklauw en Huffelpuf kwamen voorbij zijn coupé. Elk gezicht keek hem verbaasd aan. Wat deed hij nou in de trein naar Rainfalls? Ondanks de verbaasde gezichten, zag hij wel de fonkeling in de ogen en een flauw glimlachje. Michael grijnst hen één voor één aan. Ja hoor, hem zijn ze niet vergeten. En terecht ook. Na even met hen gepraat te hebben, leunt Michael tegen het glas aan.
Hij had zijn broertje ook al zien aankomen. Wat zal het voor die jongen een verrassing zijn dat zijn broer weer op zijn school zit. Integendeel, hij zou hem juist haten. Michael heeft Damion altijd al als proefkonijn genomen met zijn grappen. Samen met zijn vrienden.
Nu was het tijd dat hij hem toch een oogje in het zeil moest houden. Damion zou zomaar te ver kunnen gaan. Zijn ouders heeft hij nog niks verteld, maar zodra hij aangenomen zal worden als leraar, dan zal hij hen een uil sturen. Een beetje onrustig kijkt hij naar zijn horloge. Nog vier uurtjes, en dan zou hij in het café zitten om over de schoolzaken te praten.

Michael neemt het besluit om even in de gang van de trein te lopen. Zodra hij zijn coupé verlaat, begint hij luid te zingen. 'When since she left me, she told me, don't you warry, you'll be OK, you don't need me, nooo, believe me, you'll be fine, then I kneee-' Dan ziet Michael in een flits het hippe haar wat hij altijd heel cool vond en doet de coupédeur open. 'VIO!' roept Michael blij. 'Dat is alweer een tijdje geleden.'

Erin grijnst bij Violette's opmerking over doorzetten. "Ja, daar ben ik zo'n held in," grapt ze, waarna ze haar voeten op de bank trekt en naar het meisje tegenover haar kijkt.
"Ik ben ook benieuwd, al weet jij al precies wat ik ga leren," Erin giechelt even vaag. "Ik hoop in ieder geval dat we genoeg tijd over hebben voor onszelf. Ik wil zo-" En dan onderbreekt iemand haar verhaal door binnen te komen en te schreeuwen.
Erin steekt haar hand omhoog. "Wacht," zegt ze Michael, die ze nog nooit eerder gezien heeft, maar het is al te laat, want Violette schreeuwt net zo hard terug. Pruilend slaat ze haar armen rond haar voeten. Ze kijkt even naar Michael die haar verhaal verstoort heeft en steekt haar tong uit. Puh.



"Dullfer, doh," grijns Sébastiën als antwoord op Damions vraag. En dan begint zijn beste vriend over de professor die de school verlaten heeft. Sébastiën barst onwillekeurig in lachen uit.
"Oh geweldig!" giert hij het uit, terwijl hij een paar tranen uit zijn ogen veegt. "Vooral omdat hij dus echt alleen nog in zijn onderbroek stond toen hij wegging," Sébastiën lacht nog harder, totdat hij gezang hoort.
"Zo hee, wat is dat voor valse kraai?" vraagt hij dan ook grijnzend aan Damion, waarna hij opstaat en om het hoekje van de coupédeur kijkt. Het gezang was onderhand gestopt. "Ik zie hem niet, maar ik wil hem vervloeken," mompelt hij, terwijl hij door het looppad blijft kijken.

'Blij dat ik die vent niet hoef te zien. Hij had al de pik op ons. Eindelijk is het zo ver! Hij is weg! Maar nou ben ik wel benieuwd wie ons Verweer tegen de Zwarte Kunsten gaat geven. Ik hoop dat het weer een triest persoontje is die we makkelijk kunnen vervloeken, zodat hij zichzelf zou moeten verweren.' grijnst Damion.
Ook hij hoort ineens het geluid, vlak langs hun coupé. En toch, die stem kwam hem wel bekend voor. Damion haalt zijn schouders op. 'Als we er achter komen wie het is, doen we dat ook zeker. En ik zweer je, als die omgaat met Dullfer, dan gaan ze er beiden aan.' Grijns. Ook hij staat op en kijkt het looppad door. Een tweedejaars Raafje komt langs. 'Wat kijk je kreng?! Rot op! Je hoort hier niet.' Dan richt Damion zich op Sébastiën. 'Zullen we ons maar vast omkleden?'




Het vrolijke van Violette komt weer naar boven vanuit Michaels herinneringen. Toen hij nog in het zevende jaar zat, zat zij in de vierde, net als Damion. Maar het meisje viel gewoon heel erg op met haar haar en naarmate Michael haar beter leerde kennen, wist hij gewoon dat het een toffe meid was.
Michael glimlacht even naar het andere meisje, die hij vaag herkende, maar ziet al gauw dat ze het er niet mee eens is dat hij hen lastig valt. Michael kijkt haar even aan, en besluit niet tegen haar in te gaan, volgens hem kon ze wel eens een felle tante zijn. Tenminste, dat straalde ze wel uit. In welk leerjaar zou ze zitten? Michael laat de gedachten lopen en kijkt dan weer naar Vio, die hem zojuist een vraag stelde.
'Wat ik hier doe?' glimlacht hij. 'Je zult het waarschijnlijk niet geloven, maar ik ben van plan les te geven op RainFalls. In de Ochtendprofeet stond iets opmerkelijks, wat me motiveerde om te gaan solliciteren. Ik kan helaas niet bij het feestmaal zijn, want terwijl jullie dat hebben, heb ik het gesprek in de kroeg 'HowardFalls'. Ik ben benieuwd wie me gaat beoordelen, maar ik ben er van overtuigd dat het gaat lukken. En waarschijnlijk ga ik in twee of drie vakken les geven.' knipoogt Michael er bij. 'En, De afgelopen twee, drie jaar nog last gehad van mijn broertje?'

'Hoezo?' lacht Michael als Violette over het matsen begint. 'Ben jij zo erg geworden dan? Ik dacht dat je zo'n brave Griff was. Goh, weer vergist.' knipoogt hij er lachend bij. Wanneer het over Damion gaat, kijkt Michael er wel ernstig bij. 'Daar was ik al bang voor. Maar dat kan door mij komen he. Ik bedoel, ik hem vaak als proefkonijn gebruikt. Maar in dat geval zal ik hem goed in de gaten houden. Als hij met die Sébastiën om blijft gaan, kan hij wel eens op het verkeerde pad terecht komen. En dat was nou ook niet mijn bedoeling.' zegt Michael voorzichtig.
Gelukkig verandert het onderwerp. 'Ja het gaat goed! Ik heb veel gereisd. Ik ben naar Roemenië geweest, om de draken te bewonderen en te bestuderen. Ik ben naar Japan geweest, naar Australië, naar Canada en zelfs naar Engeland. Er waren zelfs Dreuzels die dachten dat ik één of andere bekende popster was. Namen ze foto's van me, echt heel apart. Zelfs met kleine kinderen, wel heel tof trouwens. De reizen heb ik samen met Isabella gedaan. Maar nu is het even over tussen ons, geloof ik. Het werd ons even teveel, dus zijn we beiden een kant op gegaan om elkaar even niet te zien. Vandaar dat ik weer teruggekomen ben en even iets anders aan mijn hoofd moet hebben.'
Jeetje, hij leek wel een meid. Aan één stuk doorpaten. Het andere meisje was zelfs niet aan het woord geweest. Michael durfde niet meer verder te praten, omdat hij het anders wel heel zielig voor het meisje vond. 'Ik denk dat ik even verder ga touren. Jullie zullen me weer snel zien. Dat beloof ik!' glimlacht Michael, eerder naar Violette dan naar het andere meisje.
Michael verlaat het coupé, maar gaat gauw terug om Violette nog een knuffel te geven en een kus op de wang. 'Bye kleurrijke schoonheid.' knipoogt Michael en gaat dan wel weg. Al gauw komt hij bij het coupé van drie Zwadderaars die hij stuk voor stuk kent. 'Hallo heren en dame.' grijnst Michael wanneer hij de coupédeur opentrekt.

Net als iedereen een beetje wazig voor zich uitstaart gaat de coupé deur open en komt Michael binnenstappen. Michael was een bekent gezicht, afgestudeerd. Verbaast kijkt Lucas dan ook op. 'Michael! Wat doe jij hier in hemelsnaam?' vraagt Lucas terwijl hij opstaat en Michael een hand geeft. Michael had de coupé deur open laten staan en Lucas kan het niet laten om even een wantrouwige blik de gang in te werpen. Daar ziet hij plotseling Vio en nog een meid staan. Op slag is Lucas overdondert. 'Wie is dat?' vraagt hij zichzelf peinzend af. Hij had Sebastiën wel eens over haar horen praten, ene Erin? Ze zat een klas lager dan hij, daarom kende hij haar niet zo goed. Hij was een keer tegen haar opgebotst in de gang nadat ze de les was uitgestuurd, iets met toverschaak en niet opletten was het volgens Lucas. 'Hai' Zegt hij meer tegen Erin dan tegen Vio, die hij beter kent. Al snel ziet hij zijn fout in, ...Hallo.' zegt hij dan snel tegen Vio. 'Hoe was jullie vakantie?' Hij klopt Michael snel even op zijn schouder en fluistert in zijn oor, 'Ben zo terug' Hij loopt de coupé uit en gaat bij Vio en Erin staan.

Erin luistert niet naar wat de jongen in de coupé te vertellen heef. Ze vindt hem onbeschoft en ontzettend egoïstisch. Dat ze zelf ook nog wel eens zo over zou kunnen komen heeft ze niet door. Als Michael er vandoor gaat haalt Erin opgelucht adem.
"Wat ik dus wilde zeggen," gaat ze uit het niets verder, alof ze nooit onderbroken is. "Ik hoop dat we veel vrije tijd over hebben om te gaan zwerkballen!" Meteen is Erin weer helemaal enthousiast. "Ik wil zo graag wachter worden," Dat het Violette misschien wel helemaal niet interesseert, komt niet in haar hoofdje op.
En dan, alweer uit het niets, verschijnt er voor de tweede keer iemand in hun coupé. Het is een zevende jaars uit Zwadderich.
"Hoi," zegt Erin, met toch een kleine vijandige ondertoon in haar stem. "Mijn vakantie was geweldig, weg van die vervelende mensen uit Zwadderich enzo," grijnst ze dan, terwijl ze haar benen op de bank gooit en Lucas recht aankijkt. Die opmerking flapte eruit, dus moest ze daar maar het beste van maken.



Sébastiën hangt nog met zijn hoofd uit de coupédeur als Damion ook door het gangpad kijkt en een tweedejaars afsnauwd. Seb pakt zijn toverstok en laat haar omgekeerd in de gang hangen. Iemand anders zou haar wel terug naar beneden halen. Dan duikt hij de coupé weer in en trekt Damion mee.
"Ja, ik zal mijn gewaad ook maar weer eens aantrekken. Zullen we het laatste halfuurtje alsjeblieft mensen lastig vallen?" vraagt hij dan liefjes aan zijn beste vriend, waarna hij z'n gewaad uit zijn hutkoffer pakt en zich begint om te kleden.

'Mijn vakantie was geweldig, weg van die vervelende mensen uit Zwadderich enzo!' zei Erin met een kleine vijandige ondertoon in haar stem. Lucas merkte de toon van het antwoord, 'Ah juist, dat maakte mijn vakantie ook zo fijn. Weetje... als je het hele jaar met mensen op een afdeling zit die zichzelf helemaal het einde vinden is het prettig om weer eens thuis te zijn.
Hij gaat tegen de deur van de coupé gooien als Erin haar voeten op de bank legt. 'Maar goed, je wilt dus wachter worden? Sorry ik ving net het laatste gedeelte van jullie gesprek op. Wachter zijn is een zwaar ondergewaardeerde positie bij zwerkbal vind ik... onterecht natuurlijk want uiteindelijk is zwerkbal een team en is de wachter een sleutelspeler. Mischien kom ik je nog wel eens tegen op het trainings veld, kunnen we samen oefenen. ' zegt hij met een knipoog.

Damion klapt uitbundig in zijn handen wanneer Sébastiën de tweedejaars in de lucht omkeert. Hoe vaak Sébastiën dat wel niet heeft gedaan. Toch vond Damion het echt knap. Maar dat komt vooral omdat hij het nog niet zo goed onder de knie heeft. Telkens als hij die spreuk probeert, gebeurt er óf niks, óf de persoon staat halverwege stil. Damion laat het liever aan Sébastiën over.
Ze sluiten de coupédeur en Damion pakt zijn hutkoffer. Daar haalt hij zijn gewaad uit en trekt hem vervolgens aan. Hij doet zijn witte muts af en plaatst er een groen met zwart gestreepte muts op zijn hoofd. 'En, kan ik ermee door?' vraagt Damion grijnzend en knipoogt vervolgens. 'Tuurlijk gaan we mensjes lastig vallen. Ik bedoel, hadden die Dreuzelkinderen maar niet de moeite genomen om terug te keren naar RainFalls. Hun eigen schuld.' Met opgetrokken wenkbrauw kijkt Damion naar Sébastiën die nog bezig is zijn gewaad aan te trekken. 'Nou, we kunnen wel gaan dacht ik zo.' grijnst Damion en loopt de coupé alvast uit.
Damion loopt even door als zijn blik op een coupé valt met een meisje met paars en roze haar. Een Grifje, maar wel een volbloed. Maar het meisje wat er naast zit is.. yegh, Bryce. Als hij even verder kijkt ziet hij Lucas ook nog eens staan, tegen de deur aan. Hoe wonderbaarlijk. Grijnzend stompt Damion Sébastiën aan. Lucas keek wel heel erg naar Bryce. Het is gewoon ziek om hier naar te kijken. Damion maakt ook kotsgeluiden en neemt het besluit om de deur in alle macht open te trekken, niet wetend of Lucas zichzelf eraan pijn doet ja of te nee. 'Duuuus.' begint Damion in één adem plus een opgetrokken wenkbrauw. En hij kijkt van Lucas naar Bryce. 'Ieeeewl. Jullie zijn echt smerig.' En hij kijkt naar zijn maatje. 'Hey Seb. Dit is toch ranzig? Zie ze klef zijn dan! Nou al! Voordat de school nog begint! Gaat echt te ver..' Damion neemt wat afstand van Lucas en knippert vervolgens met zijn ogen naar Sébastiën. Vervolgens brengt hij een verandering in zijn stem. 'Oooh Bryce, ik ben Lucas, vind je me leuk?'
En Damion begint te lachen. Damion wenkt Sébastiën nu voor een sprintje.




Lucas is de eerste die verbaasd opkijkt. 'Ik ga jullie in de gaten houden.' knipoogt Michael flauw en neemt plaats in de coupé. Al gauw is Lucas ervandoor en gaat rechtstreeks naar de coupé waar hij zonet in zat. Sammy-Jo is de tweede die leuk reageert en hij krijgt een knuffel van haar. 'Sammy!' gilt hij leuk met haar mee. Ze was net zo kleurrijk als Violette.
De coupédeur gaat automatisch dicht en Michael grijnst naar zijn vroegere mede-Zwadderaar. 'Ik heb het wel gemist.' glimlacht hij naar haar en besluit hetzelfde verhaal te doen wanneer Sammy-Jo naar de gebeurtenissen vraagt.
'Ik heb erg veel gereisd met Isabella, je weet wel, mijn vriendin. Ik ben naar Roemenië geweest, om de draken te bewonderen en te bestuderen. Maar ik ben ook naar Japan geweest, naar Australië, naar Canada en zelfs naar Engeland. Er waren zelfs Dreuzels die dachten dat ik één of andere bekende popster was. Ze hebben echt allemaal foto's van me genomen. Ik schijn daar dus erg populair te zijn.' plaagt Michael wat. 'Maar het is nu een tijdje over tussen Isabella en mij. Ik hoop dat het nog goedkomt, maar we zullen zien waar de tijd ons heen brengt.'

Erin trekt een wenkbrauw op bij de woorden van Lucas. Wat wilde hij van haar? Die knipoog.. Ze begint zich nu toch ietwat ongemakkelijk te voelen. Ze besluit een scherpe opmerking te maken, om het niet te laten merken.
"Griffoendors zijn echt wel goed genoeg. Ik hoef niet samen te trainen met iemand zoals jij," zegt ze arrogant. Goed, dit was het enige wat in haar opkwam.
Wanneer Damion plots in de deuropening verschijnt schiet Erin overeind en grist haar toverstok. Ze richt hem meteen op Damion en Sébastiën. "Ik heb niets met-" Ze kijkt even vuil naar Lucas. "-hem!" gilt ze, terwijl ze Lucas ruw op omduwt en dan naar Damion kijkt die Lucas na probeert te doen. Nijdig trapt ze richting Damion, maar hij is er al vandoor met Sébastiën. Ze trekt haar sneaker uit en gooit hem nog achter Damion aan, maar hij raakt niemand. Kwaad slaat ze de coupédeur dicht. "Ik haat ze!" brult ze kwaad. Niet veel later gaat de coupédeur open, krijgt ze en paar spreuken op haar afgevuurd en hangt ze ondersteboven in de coupé. "Smith!" gilt ze vanuit de hoogte, maar hij is alweer verdwenen. Haar eigen toverstok ligt zielig op de grond.



Seb kijkt even toe hoe Damion zich omkleed, terwijl hij zelf een groen zwarte stropdas om zijn nek doet. "Je ziet er goed uuuit!" grijnst hij, waarna hij achter Damion aan de coupé uitloopt. Zijn toverstok in de aanslag. Damion houdt halt bij de coupé van Bryce en Seb moet een slip maken om ook halt te houden. Dan hoort hij de dingen die zijn beste vriend roept en vol afschuw kijkt hij de coupé binnen.
"Ieh! Haal het weg! Haal het weg!" brult hij overdreven, terwijl hij zijn ogen weer grijnzend opent. Dan hoort hij Damions imitatie van Lucas en barst hij in lachen uit. "Oeh! Ik ben Bryce en ben smoooooorverliefd op jou. Lekker dier," giert hij het uit. Dan rent hij er met Damion vandoor en hoort een schoen achter hem op de grond vallen. Vlug rent hij even terug, opent de deur, vuurt een spreuk op Bryce af, waardoor haar gezicht paars wordt en onder de pukkels zit en laat haar vervolgens op de kop in de lucht hangen. Hij werpt haar een kushandje toe en rent er dan lachend vandoor.
"IK WIL DULLFER DOEN!" roept hij dan enthousiast, terwijl hij lachend met zijn toverstok speelt.

'Griffoendors zijn echt wel goed genoeg. Ik hoef niet samen te trainen met iemand zoals jij,"
Lucas trekt even 1 wenkbrauw op, 'Iemand zoals ik? Interessante opmerking. Waar kennen wij elkaar van als ik vragen mag?' Op dat moment word de coupé deur met een sneltrein vaart open getrokken en even is Lucas uit balans, maar al snel herstelt hij zijn evenwicht en kijkt om om te zien wat er gebeurt.
Sebastiën en Damion komen binnen. 'Duuuus, jullie zijn echt smerig.Hey Seb. Dit is toch ranzig? Zie ze klef zijn dan! Nou al! Voordat de school nog begint! Gaat echt te ver..' Uiteraard vol overtuiging gesteund door Sebastien. 'Ik heb niets met hem!' antwoord Erin terwijl ze met een vinger naar hem wijst. Daarna volgen er wat ongemakkelijke imitaties en verlaten Sebastien en Damion ze de coupé weer.
'Ah...' zegt Lucas tegen Erin, 'Ik zie dat je hebt kennis gemaakt met de clowns uit mijn afdeling?' Dan vliegt de coupé deur weer open, volgt er een lichtflits, vliegt er een schoen door de gang en plotseling hangt Erin ondersteboven en ligt haar toverstaf buiten haar bereik.
'SMITH' word er kwaad gegild vanaf boven.
Lucas kijkt grinnikend de gang in en sommeert de schoen van Erin terug. Dan doet hij de deur dicht en kijkt hij naar Erin die hulpeloos in de lucht hangt. 'Weetje, met jou houding had je best een zwadderaar kunnen zijn.' Hij raapt de toverstok van haar op en knipt in zijn vingers, even is er geen resultaat merkbaar maar dan valt Erin uit de lucht op de bank. 'Mischien bedenk je je nog, en kunnen we eens samen trainen. Hij draait zich om en doet de coupé deur open maar blijft in de opening staan. 'Ohja, ik geloof dat dit van jouw is...' hij werpt haar de toverstaf en schoen toe en loopt de gang in.