[Film]: Huilfilms.

Je kent ze wel. Films waar je heel erg van moet huilen. Hoe mooi het ook is, hoe verdrietig, of juist heel grappig.
Om welke films moest jij juist huilen?

-----

De eerste de beste huilfilm is toch wel The Green Mile naar het boek van Stephen King. Ik heb daar zo om gehuild. Zo zielig vond ik alles, zo oneerlijk. John Coffey is gewoon een schatje. Je kunt veel zeggen over deze film, maar hij is zeer goed gemaakt!

Dead silence.

een horrorfilm over poppen.
logisch dat ik daardoor moest huilen
poppenfobie
zóo bang ben'k nog nooit geweest, heb nog nooit om een horrorfilm moeten huilen..
maar toen.. damn

Dan zeker Child's Play ook, of niet? ;$
Ik heb verder ook gehuild om een paar Disneyfilms. Ja, en dat doe ik nog steeds hoor.
- Lion King
- Brother Bear

@ Djuu

nee niet zozeer child's play..
al is die poppen angst wél onstaan door Chucky..
ik keek met lobke (mijn nicht, en toen ook mijn oppasster)
Chucky child's play 2 volgens mij.
Lobke had liever dat ik ging slapen, omdat het niet zo'n leuke film was, omdat die over een hele gemene pop ging (ja zo zei ze het.)
dus ik met mn stomme 7 jarige kop, dat ik zoooooooooooooooooveel van poppen hou, dat ik die film persé wou zien!
dus lobke zal wel gedacht hebben 'oké, ben maar eigenwijs'
dus heb'k meegekeken, en sinds díe avond.. ben ik als de dóod voor haast elke pop! (de barbies natuurlijk niet inbegrepen).
en dat is nu dus nog steeds, maar voor Chucky zelf ben ik niet bang.. die vind ik juist het éinde <3.
vaag he haha :] .

but hey.. that's just me.
and you know it!

Ik heb een paar dagen geleden ''Komt een vrouw bij de dokter'' gezien op DVD bij mij thuis. Ik wist alleen niet dat het zo'n impact op me kon hebben. De film heeft me erg geraakt en omdat ik wist wat mijn pake moest doorstaan, krijg je te zien wat al die mensen moeten meemaken als ze kanker hebben.
Carice van Houten speelt ongelofelijk fantastisch. Barry Atsma ook trouwens, maar ik begrijp niet dat Kluun zelf steeds vreemd ging, ook toen zijn vrouw kanker kreeg. Ik begrijp dat nog steeds niet. Ik zie het dat hij dat wil verwerken, maar op één of andere manier had ik dat graag anders bij hem gezien.

Road to perdition vind ik wel triest... ik hoefde niet echt te huilen, maar ik leefde wel mee.

Het gaat over gangsters terug in de.... gangster tijd (weet ik veel wanneer dat was)
Op een dag word het gezin van de ganster Sullivan vermoord door zijn eigen baas, omdat Sullivan een gevaar zou kunnen vormen voor zijn organisatie. Door geluk kunnen Sullivan en 1 van zijn zoons ontkomen. Zijn vrouw en andere zoon worden doodgeschoten.

Sullivan zweert wraak en de film stopt niet totdat Sullivan zijn wraak heeft gehad. Dan word hij plotseling in de allerlaatste scéne doodgeschoten door een huurmoordenaar die een (inmiddels) persoonlijk geworden kwestie wil afhandelen. Zijn schoon pakt daarna een geweer en schiet de huurmoordenaar dood, maar Sullivan is al niet meer te redden. De film eindigt met de zoon die zich over Sullivan buigt in het eenzame strandhuis.

Triest, heel triest.